¨Αντικείμενο της εργασίας αυτής είναι η συγκέντρωση και η παρουσίαση, με διάθεση κριτικής, όσων στοιχείων διασώθηκαν για τις 500 περίπου εφημερίδες που εκδόθηκαν στη Θεσσαλονίκη, μέχρι το 1987. Η εξιστόρηση έγινε χωρίς την προκατάληψη γλώσσας, θρησκείας, πολιτικής ιδεολογίας ή πατριωτικών στόχων, αλλά και χωρίς τις σκοπιμότητες εκείνες στις οποίες συχνά πρέπει να αποδοθούν η διαστρέβλωση των γεγονότων, η αποσιώπηση των στοιχείων και η μεγέθυνση ή η σμίκρυνση των καταστάσεων εκείνων, προκατάληψη και σκοπιμότητες που χαρακτηρίζουν -μαζί με την άγνοια- την ιστορία του Τύπου της Θεσσαλονίκης.

Δεν αποτελεί -και δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελεί- η εργασία αυτή την Ιστορία του Τύπου με την ευρύτερη του όρου έννοια, δηλαδή με αναζήτηση αιτιών, ή την κριτική του έργου των εφημερίδων, των εκδοτών τους και των δημοσιογράφων που μόχθησαν σ' αυτές. Είναι απλώς μια παρουσίαση των εφημερίδων της Θεσσαλονίκης με τα επιφανειακά -κυρίως- προβλήματα που αντιμετώπισαν και με τους αγώνες τους, όχι μόνο για την επιβίωση τους ως εκδοτικών επιχειρήσεων, αλλά και για την προκοπή της πόλεως αυτής.

Είναι μια σωστική προσπάθεια των στοιχείων που κινδυνεύουν να χαθούν, να λησμονηθούν, να διαστρεβλωθούν (από πρόθεση ή από άγνοια) και να υποτιμηθούν, κάτω από προσωπικές σκοπιμότητες ή ανταγωνιστικά κίνητρα.

Είναι μια αναστηλωτική προσπάθεια να απορριφθούν τα ψευδή στοιχεία και οι ανακρίβειες που εμφανίζονται, προβάλλονται, επαναλαμβάνονται και διαιωνίζονται μέσα στο πρόσφορο έδαφος της σιωπής, της αδιαφορίας, της άγνοιας και συχνά της προθέσεως.

Είναι μια συγκέντρωση/αντιγραφή μαρτυριών με κριτική διάθεση. 

Στις αδυναμίες αυτές πρέπει να προστεθούν τα κενά που δημιούργησε η καταστροφή από τυχαία ή ηθελημένα γεγονότα των αρχείων των εφημερίδων σε συνδυασμό με τις ελάχιστες εξιστορήσεις που δημοσιεύτηκαν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ή που εντοπίστηκαν. Και ακόμη η απώλεια των στοιχείων, που εγκατέλειψαν μαζί με τη ζωή οι παλαιότεροι δημοσιογράφοι..."(Προλογικά, τ. Α΄, σ.11-12)